دوستی علف هرزه نباشد که بروید در خاک دوستی می نباشد که بریزیم در جام

کاش دل بستن و کندن از این بند نباشد آسان میدانستی دست من در طلب دخترکی است که خطا ناکرده پشیمان باشد دوستی خنده اجباری نیست دوستی رقص صنوبرها نیست و دل من و زمین سخت به خود می لرزید آگاهست باد بر شاخ درختان میگفت:

با وفا همنفسی پیدا نیست هر که در گوش دلم زمزمه ای سر میداد عشقشان عشق خیابانی بود دوستی اشک یتیمی است که از ریشه جان می آید دوستی عطرا قاقی ها نیست چشم من خیره به ایوان بلند ابرهاست من به دنبال تو میگردم ای دوست

تو پیام آور شادی هایی دوستی شاید بوسه مادر باشد وقت جان کندن طفل دوستی شاید غم دریا باشد وقت افتادن ماهی در کاش می دانستی ,کاش میفهمیدی و به گوش همه میگفتی تو دام دوستی ما عشق ما عشق خیابانی نیست

کسی گفت شرط دوست داشتن و عشق حفظ آن هست راستی نهایت عشق را می توانی در چشمهای مضطربم بخوانی؟  اگر می توانی پس تو هم مانند من عاشقی!!! گفتم اضطراب؟  از کجا فهمیدی  ؟از رنگ زرد رخسارم؟؟؟  یادم نیست از که شنیدم اما خوب گفت که:  عشق رنگ زرد خورشید مهربان است.... راستی عشق را از رنگ پریده ام می خوانی؟؟؟   می خوانی مگر نه؟؟؟  پس   تو هم مانند من عاشقی.....

نازنینم قسم به لحظاتی که یاد تو دنیا را برایم بارانی می کند!!!!!!!  آها!!!! راستی کجا می روم؟؟؟؟  عشق سوگند خوردن دارد؟....... نه.........مگر نه؟؟؟

  دیدی پس تو هم عاشقی مانند من....... مثل خیلی ها که کسی را دوست دارند و هرشب قصه ی وصال را زمزمه می کنند میدانی نازنینم .......می دانی مگر نه؟ ؟ ؟ بگویم؟ ؟ ؟ بازهم؟   آخر عهد کردیم که راز دل با کس نگوییم ؟ ؟ ؟ پیمان شکنی بکنم؟ ؟ ؟    دوست داشتنت را فریاد بزنم؟ ؟ ؟ می خواهی؟ ؟ ؟ نه ؟ ؟ ؟ آخر چرا؟ ؟ ؟ آهان پس خودت می دانی ؟مگر نه؟؟؟ دوستی گفت: با دل شوریده ام آرام تر آرام در گوش تو می خوانم !!!!فقط در گوش تو می خوانم    نازنینم با دل شوریده ام آرام تر !!!!!!